
REFRANERO GALLEGO SOBRE EL LOBO
A muller e a loba do máis feo se namora.
Alégrase o lobo cos couces da ovella.
Avisade ó lobo e deixade o gando soilo.
Ben parva é a ovella que co lobo se confesa.
Ben se aleda o lobo do que come o zorro.
Ben se alegra o lobo do que come o zorro.
Ben vai a ovella coxa, coma o lobo non a colla.
Burro de moitos cómeno os lobos.
Cabalo que ha de ir á guerra, nin o come o lobo, nin o malpare a égoA.
Can que lobos mata, lobos o matan.
Cando co fato anda o dono, nin dá o teo nin vén o lobo.
Cando mata o lobo, mata pra todos.
Cando o lobo non vai polo seu pé, non come do que quer.
Cando o lobo vai roubar, lonxe das casas vaino buscar.
Cando un lobo come a outro, non hai que comer no souto.
Coa auga en san Xoán xa se revolve o lobo ó can.
Come o lobo de toda a carne, menos da súa, que a lambe.
Con un lobo non se mata outro.
Cousa de moitos cómena os lobos.
Cousa de moitos, cousa de lobos.
Da conta que saca o pegureiro, o lobo / monte sábelle sabe o erro.
Día da Santa Cruz de maio, o lobo e o corvo nado, e o raposo medio criado
Dios nos libre da boca do lobo.
Do contado come o lobo.
Do lobo, un pelo.
Do lobo un pelo, e ese no medio do lombo.
Dou ó demo todos, dixo o que araba cos lobos.
Dous lobos a un can, ben o comerán.
En abril cátanos no cubil, en maio xa son bo galo, en san Xoán xa lle dou a carreira ó can, en santa Mariña xa vou pola cabritiña, en agosto xa vou co meu pai polo rostro, en Santos xa mato os bois nos campos e en xaneiro xa podo co carneiro.
En abril está a loba no cubil, en maio sae co pai ó lado, en san Xoán atrévese co can, en Santa Mariña xa colle a cabritiña, en agosto sae co pai ó rostro.
En maio, o lobo e o corvo nado, e o raposo ben empolado.
En terra de lobos ouvear coma todos.
En xaneiro, sete lobos no carreiro.
En xaneiro, sete lobos polo carreiro.
Faite ovella e comerate o lobo.
Gárdate de home mal barbado e de lobo esfameado.
Lobo famento non ten asento.
Lobo tardeiro non volve baleiro.
Mal lle vai á ovella que co lobo se aconsella.
Marzo marzán, á noite cara de lobo e a mañán cara de can.
Mentras o can dorme, o lobo mata e come.
Muda o lobo os dentes, mais non as mentres.
Na terra dos lobos ouvear coma eles.
Na terra dos lobos, ouvear coma todos.
Non come o lobo besta branca.
Non soilo o lobo come carne crúa.
Nunca o lobo mata ó lobo.
Nunca un lobo come a outro.
O fillo do lobo lobiño é [10].
O fillo do lobo logo adeprende a ouvear.
O fillo do lobo tira sempre ao monte.
O lobo e o raposo non son bos compañeiros.
O lobo famento non pode estar contento.
O lobo farto de carne, meteuse frade.
O lobo muda de pelo pero non de condición.
O lobo non come da carne que quer, senón da que houber.
O lobo non ve todo o que queda no monte.
O lobo, onde cría, non é donde fai a matanza.
O lobo perde do pelo pero das mañas.
O lobo vello caza á espera.
O lobo vello de noite oubea.
O porco que é pró lobo non hai san Antón que o garde.
O que entre lobos se mete, gandido sai.
Ó que se fai ovella, cómeno os lobos.
Onde non ves lobo, cata o lobo.
Os fillos do lobo, lobos serán.
Ovella de moitos cómena os lobos.
Palabra, díxolle o lobo á cabra.
Pola Santa Cruz de maio, o lobo e o corvo nado, e o raposo medio criado.
¿Qué lle importa ó lobo o que come o zorro?
Quen con lobos anda, oubear deprende.
¡Quen o collera onde o lobo mata á ovella!
Santa Cruz de maio, o lobo e o corvo nado, e o raposo medio criado.
Se marzo marcea non queda can nin ovella, nin pastor coa súa pelexa, nin o can coa súa carranca, nin o lobo coa súa zanca.
Son lobos dunha camada: se algún non esfola é que mata.
Toda carne come o lobo, agás a súa que a delambe.
Un bo día de xaneiro é un lobo no quinteiro.
Un lobo a outro lobo non se comen nin se morden.
Vaca de moitos, cómena os lobos.